Jak każdą chorobę, tak i chorobę psychosomatyczną trzeba najpierw zdiagnozować, by móc rozpocząć odpowiednie leczenie. Wiadome jest, że należy udać się do lekarza, ale który będzie do tego najodpowiedniejszym wyborem? Jeżeli ma się wątpliwości i obawy, to nie ma czego – w grę wchodzi przecież zdrowie, o które troska powinna przegonić każdy strach.

Diagnoza

Jeżeli chodzi o diagnozowanie i leczenie chorób psychosomatycznych, to pierwsze odbywa się tak samo dla każdego pacjenta wykazującego objawy, które mogą świadczyć o tej chorobie, zaś leczenie jest kwestią indywidualną. Mimo to diagnoza może nastręczyć trudności – trzeba bowiem dociec tego, że objawy takie jak bóle głowy, szumy uszne mają podłoże nie fizyczne, co skieruje uwagę na możliwość podłoża emocjonalnego.

Postawienie diagnozy nie jest często łatwe, wymaga bowiem od personelu medycznego sporo wiedzy oraz odpowiednich kompetencji.

Rozpoznaniem najczęściej zajmuje się internista, psychiatra lub psycholog. Ważne jest to, że przed postawieniem diagnozy pacjent przechodzi – powinien przejść – pełne badania somatyczne, które pozwolą wykluczyć chorobę fizyczną i jej somatyczne podłoże. Poza badaniami lekarz powinien przeprowadzić wywiad medyczny w celu ustalenia, jak pacjent funkcjonuje pod względem psychicznym, w razie konieczności może zasugerować wizytę u psychologa.

Leczenie

Podstawową metodą leczenia – jak w przypadku chorób na tle nerwowym – jest poddanie chorego psychoterapii. Może być utrzymana w nurcie behawioralno-poznawczym.

Często poza terapią występuje wsparcie farmakologiczne, w którym to chory przyjmuje leki przeciwdepresyjne i przeciwlękowe, gdyż depresja i lęki bardzo często towarzyszą chorobom psychosomatycznym.

Leczenie może odbywać się zarówno na poziomie fizycznym – wizyty kontrolne, przyjmowanie leków – jak i na poziomie psychicznym, czyli poprzez terapię, stosowanie technik relaksacyjnych, zmianę stylu życia. Najlepsze efekty przynosi jednak połączenie obu tych poziomów i ich jednoczesne wykorzystywanie. Ich połączenie także winno być dobierane indywidualnie pod pacjenta.

Wielu pacjentów cierpiących na choroby psychosomatyczne reaguje na połączenie terapii lekowej, psychoanalizy i terapii behawioralnej. W mniej poważnych przypadkach pacjenci mogą nauczyć się radzić sobie ze stresem bez leków.

Jeżeli chodzi o rokowania, sukces i powodzenie w walce z chorobą zależy od pacjenta i odpowiedniego terapeuty. Chory musi przyjąć do wiadomości przyczyny choroby i wyrazić chęć współpracy.