Łojotokowe zapalenie skóry – w jakim wieku może się pojawić?

Skóra wygląda na przetłuszczoną, a w niektórych miejscach na ciele zaczynają się pojawiać stany zapalne? Istnieje duża szansa, że zmagamy się z łojotokowym zapaleniem skóry, chorobą o przewlekłym charakterze. Wiąże się ona z wieloma uporczywymi objawami, które czasem wymagają niestety długotrwałego leczenia. W jakim wieku może pojawić się ŁZS i jak odróżnić go od innego schorzenia, czyli atopowego zapalenia skóry?

Co to jest łojotokowe zapalenie skóry?

ŁZS, zwane też po prostu wypryskiem łojotokowym, jest chorobą należącą do egzem, która ma charakter nawrotowy – oznacza to, że nawet po pozbyciu się symptomów, w przyszłości możemy ponownie zmagać się z tym schorzeniem. Łojotokowe zapalenie skóry najprawdopodobniej powstaje na skutek przerostu grzybów z gatunku Malassezia furfur, które pod wpływem różnorodnych czynników zaczynają przesadnie się rozmnażać i żerować na skórze.

Mimo licznych badań przyczyny ŁZS wciąż nie są dokładnie znane. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że ma ono związek z nadmierną pracą gruczołów łojowych, które produkują zbyt duże ilości sebum, przez co skóra jest przetłuszczona i świecąca. Dodatkowo do czynników sprzyjających rozwijaniu się tej choroby możemy zaliczyć chroniczny stres, nieumiejętną pielęgnację, niezdrową dietę, zaburzenia bariery naskórkowej, zanieczyszczenia powietrza, skłonność do używek oraz otyłość.

W jaki sposób objawia się łojotokowe zapalenie skóry?

• Skóra jest przetłuszczona i wyraźnie się błyszczy.
• Na powierzchni naskórka pojawiają się tłuste, czasem zaczerwienione plamy, którym towarzyszy łuszczenie.
• Może pojawić się świąd, nierzadko chory zmaga się także z uczuciem pieczenia.

Kto zazwyczaj choruje na ŁZS?

Łojotokowe zapalenie skóry może dotknąć osób w każdym wieku – pojawia się już u kilkumiesięcznych dzieci, jak i u młodzieży oraz dorosłych. Większość diagnoz dotyczy jednak niemowląt oraz pacjentów między 30. a 60. rokiem życia. Statystycznie nieco częściej chorują mężczyźni. Podatność na tę chorobę wykazują również osoby zmagające się z AIDS, zespołem Downa, cukrzycą, zapaleniem wątroby typu C, padaczką bądź chorobą Parkinsona. Wszystko dlatego, że szanse na zachorowanie wzrastają wraz z obniżeniem funkcji układu odpornościowego.

Objawy ŁZS są dostrzegalne w tych miejscach ciała, gdzie występuje najwięcej gruczołów łojowych. Dlatego też choroba zazwyczaj zajmuje plecy, klatkę piersiową, uda, skórę głowy i okolice uszu, a nawet twarz (szczególnie środek czoła i obszar wokół brwi).

Jak odróżnić ŁZS od atopowego zapalenia skóry?

Ze względu na liczne podobieństwa do atopowego zapalenia skóry, ŁZS bywa czasem mylone z tym schorzeniem. Istnieje jednak kilka zasadniczych różnic, które pozwalają na odróżnienie, choć oczywiście po ostateczną diagnozę należy udać się do wykwalifikowanego dermatologa.

• Łojotokowemu zapaleniu skóry, jak sama nazwa wskazuje, towarzyszy silny łojotok, tymczasem przy AZS skóra jest wyraźnie przesuszona i odwodniona.
• Atopowe zapalenie skóry niemal zawsze wiąże się z uporczywym swędzeniem, podczas gdy pacjenci z ŁZS rzadko odczuwają świąd.
• ŁZS może się ujawnić u niemowląt już przed 3. miesiącem życia, z kolei AZS występuje z reguły nieco później.
• O ile atopowe zapalenie skóry wiązane jest z predyspozycjami genetycznymi, o tyle łojotokowe nie wykazuje większego powiązania z genami.